جداسازی مس از آب با استفاده از نانوکامپوزیت های پلی تیوفن و پلی وینیل کلراید

نانوکامپوزیت های پلی تیوفن با پلی وینیل کلراید(PVC) به طور موفقیت آمیزی در محیط آبی در حضور پایدار کننده های متفاوتی مانند پلی وینیل الکل(PVA) و پلی وینیل پیرولیدون(PVP) آماده شده است. ذرات PVC با روش پلیمریزاسیون اکسایش شیمیایی با پلی تیوفن کوت شده اند. بمنظور بررسی خواص پلیمر از قبیل مورفولوژی و ساختارشیمیایی این نمونه ها از آزمون های میکروسکوپ الکترونی(SEM) و طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) و بمنظور بررسی محصولات جهت جداسازی مس از دستگاه اسپکتوفتومتر استفاده شده است. ساختار شیمیایی نانوکامپوزیت های بدست آمده بعد از جداسازی نیز با استفاده از آزمون های میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج نشان می دهد نوع و غلظت پایدارکننده نقش مهمی در مورفولوژی و سایز ذرات و درصد جداسازی دارد. ساختار شیمیایی توسط طیف FTIR بررسی شده است که نتایج نشان دهنده این است که شدت پیک ها وابسته به نوع پایدارکننده بوده و تغییر اندکی کرده اند. درصدهای بالای جداسازی نشان دهنده این است که این پلیمرها جاذب های خوبی برای حذف یون مس از آب می باشند.

کلیدواژه ها:

پلی تیوفن ، پلی وینیل کلراید ، جداسازی مس ، نانوکامپوزیت ، پلی وینیل پیرولیدون