امنیت سازی با توسعه پایدار در مناطق مرزی (مطالعه موردی قصر شیرین)

برخی کشورها برای حفظ و گسترش امنیت مناطق مرزی خود به راهکارهای نظامی روی آورده و سعی نموده اند که امنیت مرزهای خود را ازطریق تقویت نیروهای نظامی مستقر درمرزها برقرارنمایند اما این راهکارها به تنهایی چندان کارامد نبوده است بنابراین راهکارهای دیگری بدین منظور مطرح شده اند راهکارهایی که نه برنیروی نظامی بلکه برنیروهای اجتماعی و اقتصادی تکیه دارند درحقیقت آنچه که میتواند امنیت مناطق مرزی را تضمین نماید توسعه پایددارمناطق مرزی است امروزه باتوجه به رواج ناامنی های اجتماعی درشهرها مطالعه موضوع امنیت سازی عوامل موثربرآن و راهکارهای تقویت امنیت درشهرها ضرورت یافته است و این موضوع درشهرهای مرزی ازحساسیت بیشتری برخوردار است دراین مقاله تلاش براین است که بامعرفی توسعه پایدارمناطق مرزی به عنوان راهبرد اساسی حفظ و گسترش امنیت مناطق مرزی به بررسی منقه قصرشیرین دراستان کرمانشاه براساس این دیدگاه بپردازیم این پژوهش ازنوع کاربردی و ازروشهای تصویفی تحلیلی استفاده شده است نگارنده دراین پژوهش به دنبال پاسخ به این سوال است که مولفه های اساسی توسعه پایدار چیست و وضعیت کنونی منطقه قصرشیرین چقدر با استانداردهای توسعه پایدارمطابقت دارد؟ که پس ازبررسی نظریه های مختلف درخصوص توسعه پایدار مناطق مرزی و بررسی رابطه امنیت باتوسعه و تجزیه و تحلیل امکانات و زیرساختهای منطقه مرزی مورد مطالعه به این نتیجه منتج شده است که توسعه منطقه قصرشیرین درطی سالهای اخیر ازجنبه های اجتماعی و اقتصادی درجهت توسعه پایداربوده است و ساختارفضایی و مکانی منطقه امکان توسعه پایدار را محقق کرده و امکانات برطبق الگوی مناسب توزیع شده است

کلیدواژه ها:

امنیت سازی ، توسعه پایدار ، مناطق مرزی ، قصرشیرین