بررسی و تحلیل ظرفیتهای تولیدی مزیت نسبی و پایه ای بخشهای عمده اقتصادی استان سیستان و بلوچستان

رشدوتوسعه مناطق مختلف ازمسائل اساسی تئوریهای اقتصادمنطقه ای محسوب میشود تجزیه و تحلیل روند تولید و ساختارآن درسطوح مختلف کشورمستلزم شناخت دقیق استعدادها و توازن بالقوه بخش ها و ترکیب آن درمناطق می باشد تا بتواند سیاست گذاری و برنامه ریزی متعادلی را درهریک ازبخشها و مناطق کشورمحقق ساخت درهمین راستا دراین مقاله با استفاده ازروشانتقال سهم و شاخص ضریب مکانی ضمن بررسی عملکرد اقتصادی استان سیستان و بلوچستان به تشخیص بخشهای مزیت دار و پایه ای استان طی دوره زمانی 1389-1383 پرداخته شد نتایج حاکی ازآن است که دربخشهای اصلی ماهیگیری تامین آب و برق ساختمان هتل و رستوران مستغلات دارای بخش بازنده مختلط اقتصادی می باشند و بیشترین سهم را دارند و اما دربخشهای حمل و نقل و ارتباطات آموزش بهداشت سایرخدمات عمومی دارای بخش مزیت بالقوه برای رشد می باشند و دربخشهای صنعت عمده فروشی واسطه های مالی دارای بخش بازنده اقتصادی می باشند و دربخشهای کشاورزی معدن اداره امورعمومی دارای بخش برنده مختلط اقتصادی می باشند درسال 89ودر15بخش کشاورزی ماهیگری و تامین آب برق و گاز طبیعی و ساختمان اداره امور عمومی و خدمات شهری امور دفاعی نظامی و کلیه فعالیت آموزشی ابتدایی عالی و بزرگسال بهداشت مدد کاری اجتماعی و سایرخدمات عمومی و همچنین درجمع کلیه فعالیت ها ما فعالیت پایه ای داریم و برای صادرات بسیارمناسب می باشد بنابراین برنامه ریزان و سیاستگذاران ملی و منطقه ای می بایست باعنایت به این فعالیت های پیشرو درجهت افزایش تولید و اشتغال دراستان گام بردارند

کلیدواژه ها:

مزیت نسبی رشداقتصادی ، انتقال سهم - ضریب مکانی ، تولید ناخالص داخلی ، سیستان و بلوچستان