بهینه سازی ساختار لخته های تشکیل شده در تیکنر با هدف بهبود بازیابی آب

بازیافت و استفاده مجدد از آب بخصوص در مناطق کم آب در کاهش هزینه های فرآوری مواد معدنی اهمیت بسیاری دارد. بخش اعظم بازیابی آب در تیکنرها انجام می شود. ساختار لخته ها جزو مهمترین عوامل برای بازیابی بهینه آب در تیکنرها محسوب می شود. در این تحقیق، تاثیر غلظت جامد خوراک بر ساختار لخته های تشکیل شده و سرعت ته نشینی بررسی گردید. نتایج بررسی با نمونه هایی از سنگ معدن مس، سرب و روی و زغال سنگ نشان داد که ساختار لخته تحت تاثیر درصد جامد اولیه در خوراک تیکنر است. از جمله ابزارهای کنترلی، واحد کنترل کیفیت ته نشینی است که ضمن تعیین سرعت ته نشینی مواد در داخل چاهک خوراک دهی، میزان مناسب فلوکولانت را تعیین می کند. اضافه شدن نامناسب فلوکولانت علاوه بر این که باعث می شود دانه های فلوکولانت قبل از حل شدن به یکدیگر بچسبند، باعث به وجود آمدن تکه های بزرگی از فلوکولانت می شود که بدون حل شدن به هم چسبیده اند. این تکه های فلوکولانت در هیچ مرحله ای از آماده سازی از یکدیگر جدا نمی شوند و عملاً هیچ تاثیری در فرآیند ته نشینی ذرات در تیکنر ندارند. برای نمونه زغال سنگ در پالپی با 8 درصد جامد اولیه با افزودن 25 گرم بر تن فلوکولانت، تفاوت سرعت های دو روش کو وکلونجر و دکانته کردن برابر با 0/86 سانتی متر بر دقیقه بدست آمد. روش کو و کلونجر باید فقط برای پالپ های غیرفلوکوله و روش فیتچ و تالمیچ فقط برای پالپ های فلوکوله استفاده شود.

کلیدواژه ها:

تیکنر ، پالپ ، ساختارلخته ، ته نشینی