تعیین محدوده نهایی در شرایط عدم قطعیت عیار با استفاده از مدل خطی تصادفی

تعیین محدوده نهایی از اساسی ترین مراحل طراحی و برنامهریزی معادن به شمار می رود. محدوده نهایی به محدودهای اطلاق می شود که اگر با رعایت محدودیت های فنی، همین امروز استخراج شود، بیشترین سود را خواهد داشت. به عبارت دیگر، محدوده نهایی، میزان ذخیره قابل استخراج به روش روباز را بدون در نظر گرفتن نرخ تنزیل، تعیین می کند. عیار ماده معدنی و عدم قطعیت های ناشی از آن تاثیر قابل توجهی در طراحی محدوده نهایی معادن روباز دارد. در این مقاله، عدم قطعیت عیار با استفاده از روش شبیه سازی شرطی مدلسازی شده است. سپس دو مدل خطی برای تعیین محدوده نهایی در شرایط قطعی و عدم قطعیت عیار ارائه شده است. این مدل در معدن سنگ آهن جلال آباد اجرا شد. نتایج نشان می دهد که محدوده نهایی این معدن در شرایط عدم قطعیت عیار، شامل 143 میلیون تن سنگ آهن با عیار متوسط 40/6% است.

کلیدواژه ها:

معدن کاری روباز ، محدوده نهایی ، عدم قطعیت عیار