تاثیر نسبت آب به سیمان و عیار سیمان بر جذب آب و پتانسیل نیم پیل

با افزایش میزان ساخت سازه های بتنی در کشورهای در حال توسعه اهمیت موضوع دوام بتن نسبت به گذشته بیشتر شده است. کاهش هزینه های مربوط به تعمیر و بازسازی سازه های بتنی و توجه به مباحث توسعه پایدار لزوم توجه هرچه بیشتر به پارامترهای دوام بتن را مشخص می کند . خوردگی آرماتور از اصلی ترین دلایل کاهش دوام بتن است که معمولا توسط نفوذ عوامل مهاجم از طریق منافذ به داخل بتن اتفاق می افتد . جذب آب حجمی بتن می تواند تا حدی وضعیت منافذ بتن را مشخص کند پارامتر دیگر پتانسیل نیم پیل است که میزان احتمال خوردگی را سازه های بتن آرمه مشخص می کند. در این تحقیق نمونه های با 3 نسبت به سیمان و 2 عیار مختلف ساخته شد که جذب آب کوتاه مدت و بلند مدت نمونه ها اندازه گیری و مقایسه شد. همچنین نمونه های مربوط به پتانسیل نیم پیل به منظور تسریع خوردگی به مدت 90 روز در معرض پاشش محلول سدیم کلرید قرار گرفتند و مورد آزمایش قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

جذب آب کوتاه مدت ، جذب آب بلند مدت ، پتانسیل نیم پیل