پژوهشی بر نقوش فرش و تزئینات معماری با نظر بر آیین مهر

میترائیسم(آیین مهر) یکی از کهن ترین آیین های بشری است.پیدایش نخست آن را در سرزمین ایران می دانند،لیکن ردپای آن را در سایر ملل و ادیان از بودائیسم در هند و چین تا مسیحیت در اروپا می توان به روشنی مشاهده کرد.علیرغم آثاراندک به جا مانده از این آیین در سرزمین ایران با وجود مطالب فراوان از آن،لیکن در غرب آثار میترائیسم بوفور یافت می شود که با بررسی این دو در کنار یکدیگر شاید بتوان پرده از راز این آیین باستانی برداشت.تاریخ ما مملو است از جنگها وویرانی های حاصل از آن،همچنین پیدایش و حضور ادیان مختلف که باعث گشته متونی از تاریخ کهن این مرزو بوم باقینماند، ولی بی شک با مطالعه ی آثار هنری از جمله سفال،فرش،معماری و نگارگری می توان تا اندازه ای باگذشته خود آشنا شویم و در این رهگذر معماری و فرش از جایگاه ارزشمندی برخوردار است.در فرش کمترین محدودیت ها وجود داشته وبیشترین تنوع و زیبایی، که یکی از دلایلش پراکندگی فرهنگ ها در این سرزمین بوده و همچنین انتقال این نقوش سینه به سینه به نسل های بعدی . فرش به طور مستقیم توسط مردمانی بافته شده که برای پی بردن به باورها و اعتقادات یک ملت بهترین مرجع می باشند . معماری بواسطه وجود عملکردیش از محدودیت های بیشتری برخوردار بوده لیکن همیشه بستریمناسب جهت نمایش نماد ها و سنت ها بوده است.بسیاری از این نماد ها ریشه ای میترایی داشته اند که باورود سایر ادیان رختی نو بر تن کرده اند

کلیدواژه ها:

آیین مهر ، نقوش فرش ، تزئینات معماری