بازآفرینی تعامل بین آیین ها و مناسک با کالبد شهر و نقش آن در احرازهویت فضاهای شهری

پیشرفت تکنولوژی و مهاجرت روستاییان به شهر و نیاز به ساخت و ساز های جدید در پی تخریب های پی در پی،سیمای شهر ها را به سرعت و در مدت زمان کوتاه دستخوش تغییر قرار داده است؛ به گونه ای که شهرهای در حالتوسعه با بحران هویت مواجه شده اند. تغییر مداوم سیمای شهر ها، خاطرات جمعی را از ذهن مردم زدوده و همین امر باعث بی تعلقی و بی تفاوتی شهروندان نسبت به شهر و بی هویتی آن ها شده است. هویت یک مکان یا فضای شهری کهموجب سرزندگی و با معنی بودن فضای شهری شده، با مفاهیمی چون حس تعلق و خاطرات جمعی رابطه ی نزدیکی دارد که آیین ها می توانند در بازآفرینی آن نقش داشته باشند. این مراسم به عنوان یکی از عوامل تاثیر گذار بر ساختار شهر از دیرباز مطرح بوده و ساختار شهرسازی بافت قدیم شهرهای سنتی گویای این موضوع می باشد درواقع ساختارمراسم عامل ایجاد نوعی پیوند میان انسان کالبد تاریخ و فضا بوده است که درک ناصحیح و عدم توجه کافی به آن در ساخت و سازهای شهری امروزی منجر به از هم گسیختگی ساخت اجتماعی از نظر ساخت کالبدی- فضایی و در نتیجه ازدست رفتن سرمایه های هویتی- مذهبی و شکل گیری فضاهای نامطلوب شهری شده است. در این مقاله تلاش شده است تا با بازنگری به جایگاه و اهمیت آیین ها و مراسم آیینی در ایجاد خاطرات جمعی، به نقش این آیین ها در احراز هویت فضای شهری بپردازد و راهکارهای موثر معماری را برای تداعی ساختن هویت فضاهای شهری در راستای برقراری تعامل بین آیین ها و کالبد شهر ارائه دهد

کلیدواژه ها:

آیین ، خاطرات جمعی ، هویت مکان ، هویت فضای شهری