بررسی نقش واحدها و سازندهای چینه شناسی در سیلخیزی (مطالعه موردی: شمال غرب دامغان)

فرایند رواناب به عوامل مختلفی ازجمله زمین شناسی ژئومتری زمین، عوامل ادافیکی و همچنین عواملی مثل زمان و مکان رواناب بستگی دارد که متاسفانه در اکثر اوقات نمی توانیم از آن بهره برداری بهینه ای داشته باشیم، پس ضرورت هر گونه پژوهش در خصوص بررسی، شناخت، کنترل و بهره برداری بهینه از آن امری اجتناب ناپذیر و از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا در پژوهش حاضر با استفاده از مطالعات انجام شدده و اطلاعات موجود، نقشه های زمین شناسی، عکس های هوایی و همراه با عملیات صحرایی و به کمک جی. پی. اس نقشه زمین شناسی و توپوگرافی منطقه تهیه شده و با استفاده از پلانیمتری تمام واحدها و سازندهای زمین شناسی مساحی که در مجموع حدود 165 هزار هکتار تعیین گردید. پس از مرحله فوق بر مبنای تقیسم بندی سختی روتودیاکونوف و یا نمونه برداری از رواناب مشخص گردید که از نظر وسعت خدود 112/5 هکتار معادل 68/18 درصد از کل واحد هاو سازندهای زمین شناسی که بیشتر شامل سازند قرمز فوقانی، واحد پلیوکواترنر ، سنگهای مارنی، واحد پلیوسن ، تراس های آبرفتی قدیمی، نهشته های کواترنر تفکیک نشده، تراس های آبرفتی جدید و آبرفت های عهد حاضر می باشند، دارای ضریب سختی پائینی بر مبنای تقسیم بندی مذکور بوده و نیز دارای فرسایش پذیری بسیار زیاد و نقش موثری در تولید رواناب از نظر کیفی و کمی دارند که نتایج بیانگر پتانسیل بالای زمین شناسی از نظر ضریب سختی پایین و فرسایش پذیری بالا و در نتیجه بحران رواناب در منطقهبوده که ارائه تمهیلات لازم جهت کاهش مشکلات توسط کارشناسان و مسئولین مرتبط آن موردانتظار است.

کلیدواژه ها:

چینه شناسی ، لیتولوژی ، کیفیت و کمیت سیلاب ، وسعت سازندهای زمین شناسی ، حوزه آبخیز شمال غرب دامغان