بررسی کارایی پوسته ی سبز گردو به عنوان بیوجاذب جدید در تصفیه ی محلولهای آبی حاوی فلز سنگین نیکل

امروزه فلزات سنگین از جمله مهمترین آلایندههای موجود در آب تصفیه شده و در منابع آب هستند. با گسترش صنایع و افزایش حجم فاضلابهای صنعتی که اغلب شامل یونهای فلزی هستند، مشکلات بهداشت عمومیمربوط به فلزات سنگین همه روزه در حال شدیدتر شدن است. در این تحقیق، جهت دستیابی به شیوههای نوین تصفیه این نوع فاضلاب، جذب یون نیکلNi2+ بر روی پوستهی سبز گردو مورد بررسی قرار گرفتهاست. دراین راستا، اثر مدت زمان تماس پوستهی سبز گردو با محلول فلزی با معادلات الویچ، معادلهی شبه درجه اول و نیز معادلهی شبه درجه دوم بررسی شده و همچنین با برازش ایزوترمهای لانگمیر، فروندلیچ و تمکین، ظرفیت جذب برابر باmg/g99 به دست آمدهاست. بررسی نتایج به دست آمده از آزمایشهای جذب اتمی و طیف سنجی مادون قرمز، با در نظر گرفتن تغییراتpHدر طول آزمایش، مؤید انجام فرآیند تبادل یونی در جذب برروی پوستهی سبز گردو است. ظرفیت جذب بالای این جاذب، سرعت مناسب جذب و در دسترس بودن، امکان استفاده از این جاذب در مقیاس صنعتی را میسر میکند.

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، بیوجاذب ، پوستهی سبز گردو ، ایزوترمهای جذب ، سینتیک جذب