مطالعه رابطه بین سرمایهگذاران نهادی با بازده حقوق صاحبان سهام در شرکتهایپذیرفته شده در بورساوراق بهادار تهران

بازده حقوق صاحبان سهام، یک شاخص مهم سودآوری برای سهامداران شرکت است که، بیانگر درجه توانایی شرکتجهت پرداخت سود قابل تقسیم بین سهامداران میباشد. سرمایهگذاران نهادی به جهت مالکیت بخش قابل توجهی ازسهام شرکتها، از نفوذ قابل ملاحظهای برخوردارند. این سرمایهگذاران با نظارت بر عملکرد شرکتهای زیر مجموعه ومشارکت در سیاستگذاریهای کلان شرکتها بهبود بازدهی و ارتقای رفاه عمومی را به ارمغان میآورند. به جهتاینکه این گروه از سهامداران نه تنها انگیزه، بلکه تخصص و منابع لازم برای نظارت بر شرکت را دارا میباشند. هدفاین پژوهش، شناخت تأثیر سرمایهگذاران نهادی بر تغییر در بازده سرمایهگذاری در سهام است. تا مشخص شود که،اثر تغییرات افزایشی انگیزههای ارزیابی و نظارتی سهامداران چه اثری بر تغییر سطح این رابطه دارد؟ بدین منظور، درجهت مطالعه وجود یا عدم وجود این روابط شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی1385 تا 1390 مورد مطالعه قرار گرفتهاند. به منظور انتخاب شرکتهای عضو جامعه آماری جهت آزمون فرضیههایتحقیق از قاعده حذف سیستماتیک با در نظر گرفتن محدودیتهایی استفاده گردیده و بدین منظور تعداد 110شرکت انتخاب گردیدهاند. همچنین در جهت تحلیل آماری فرضیههای تحقیق از آزمونهای آماری همبستگی و تحلیلرگرسیون استفاده گردیده و نتایج حاصل از آزمون فرضیههای تحقیق بیانگر این است که، بین سطح مالکیتسرمایهگذاران نهادی و بازده حقوق صاحبان سهام، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. لذا میتوان استدلال نمود که،افزایش تعداد سهامداران نهادی در شرکت موجب تسهیم نظارت و کنترل در میان سهامداران گردیده که این امرمنجر به کاهش تضاد منافع و افزایش سودآوری خواهد شد. از این رو نمیتوان ادعا کرد که، فعال بودن یا نبودنسرمایهگذاران نهادی بر نقش نظارتی آنها تأثیرگذار است

کلیدواژه ها:

سرمایهگذاران نهادی ، سرمایهگذاران نهادی فعال ، سرمایهگذاران نهادی غیرفعال ، بازده حقوق صاحبان سهام