بررسی پایداری لاینهای گلرنگ پاییزه تحت شرایط دیم در مناطق معتدل سرد کشور

به منظور ارزیابی لاینهای گلرنگ در کشت پاییزه تحت شرایط دیم آزمایشی با طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه ایستگاه شیروان خراسان شمالی، سرارود کرمانشاه و سراب چنگایی خرم آباد طی سالهای زراعی 91-1389 اجرا شد. 17 لاین برتر گلرنگ به مراه دو رقم شاهد از لحاظ برخی خصوصیات زراعی مورد بررسی قرار گرفتند. پس از تجزیه واریانس ساده صفات زراعی در هر محیط، تجزیه واریانس مرکب با فرض ثابت بودن اثر ژنوتیپها و تصادفی بودن اثر محیطها برای عملکرد دانه انجام شد. نتایج نشان داد اثرات اصلی محیط و اثر متقابل ژنوتیپ ´ محیط بسیار معنیدار بودند. حدود 70/49 درصد از مجموع واریانس کل توسط اثرات جمع پذیر محیط، 4/53 درصد توسط اثر ژنوتیپ و 13/69 درصد توسط اثر ژنوتیپ ´محیط توجیه گردید. بیشترین عملکرد دانه به ترتیب به ژنوتیپهای PI 237550 (795 کیلوگرم در هکتار) ، PI 251268 (765 کیلوگرم در هکتار) و PI 250202 (753 کیلوگرم در هکتار) تعلق داشت. برای تعیین سازگاری از طریق بایپلات اثرات ژنوتیپ (G) + اثر متقابل ژنوتیپ ´ محیط استفاده شد. نتایج نشان داد لاینهای شماره 1 ،(PI 237550) و 5 (PI 251268) و 2 (PI 239041) دارای کمترین فاصله با ژنوتیپ ایدهال بودند.

کلیدواژه ها:

دیمکاری ، سازگاری ، عملکرد دانه ، گلرنگ زراعی