ارزیابی تنوع ژنتیکی برخی توده های بادرنجبویه با استفاده از نشانگرهای پروتئینی

بادرنجبویه (Melissa officinalis L) یکی از گیاهان دارویی مهم از تیره نعناعیان می باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تنوع پروتئینی 15 توده بادرنجبویه میباشد، که از مناطق مختلف کشور جمع آوری شدند. بذور توده ها پس از جوانه زنی در اطاقک رشد به گلدان منتقل و در شرایط گلخانه ای نگهداری شدند. در مرحله 6-8 برگی پروتئینهای خام برگها استخراج و به روش SDS-PAGE جدا سازی شدند. نتایج حاصل از امتیازدهی نوارهای پروتئینی، در مجموع 16 باند مشاهده شد که بیشترین تعداد باند مربوط به توده های هیر، داماش و شیراز با 14 باند بود و کمترین تعداد باند مربوط به توده پاکان با 9 باند بود. نتایج حاصل از تجزیه خوشه ای به روش Ward نشان داد که توده ها در 3 گروه قرار گرفتند. گروه اول شامل توده های آلمان، ژاپن و توده های همدان، داماش، هریف و رودبار از ایران بودند، گروه دوم شامل ایتالیا، مجارستان و توده های هیر، شیراز، ملارد، کرج و شهرک دهکده کرج از ایران بودند و گروه سوم توده های اصفهان و پاکان بذر قرار گرفتند. نتایج حاصل حاکی از آن است که نشانگرهای پروتئینی تنوع ژنتیکی خوبی را نشان میدهند و میتوان از آنها برای مدیریت ژرم پلاسم و حفظ ذخایر توارثی در برنامه های اصلاحی به کار برد.

کلیدواژه ها:

تنوع ژنتیکی ، پروتئین محلول در برگ ، بادرنجبویه ، SDS-PAGE