نظریه و روش بهینه سازی شبکه های زنجیره ای

شرکتها برای موقعیت به حداکثر رساندن ارزش هایشان می کوشند. در این راه این پرسش استراتژیک پیش می آید که، کدام منابع با دوام بهتری هستندو به منظور افزایش صلاحیت های اصلی خود چگونه در حال حاضر می توانند توسعه یابند؟ کدام فعالیت ها باید بیرونی بوده و به کدام شریک بالقوه بایدداده شود؟ کدام فعالیت های داخلی باید حفظ شوند و توسعه یابند؟ هدف از این مقاله ارائه یک مدل برنامه ریزی ریاضی از شرکت های گسترده ایاست که می توانند برای بررسی این نوع مسائل شبکه استراتژیکی مورد استفاده قرار گیرند. ابتدا تعدادی از سازه های مدلسازی شبکه عمومی پیشنهادمی شود. سپس یک مدل برای بهینه سازی ساختار زنجیره تامین تحت پیش فرض های خاص در ماهیت تولید، توابع هزینه و ارزش در شرکت هایتولیدی/توزیعی معمولی ارائه می شود. و همینطور روش اکتشافی برای به دست آوردن راه حل هایی از مدل نیز ارائه می شود. در نهایت، یک مثال براساس یک شرکت یخچال سازی برای نشان دادن سودمندی این رویکرد استفاده می شود.