بررسی روابط مدیریت دانش، نوآوری و خود باوری اساتید دانشگاه شهید باهنر کرمان با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری

امروزه تمامی صاحبنظران مدیریت بر این امر تاکید می نمایند که دانش مهمترین منبع آینده محسوب می گردد و در این بین دانش و تجربه اساتید نقش عمده ای در فرآیند یادگیری دارد، تحقیق حاضر با تاکید بر دانش ضمنی و تصریحی، به بررسی رابطه بین مدیریت دانش اساتید بر نوآوری آنها می پردازد. با انتخاب نمونه 226 تایی از اساتید دانشگاه شهید باهنر کرمان (شامل 185 مرد و 41 زن) و تنظیم پرسشنامه محقق ساخته، داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی با رویکرد معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان دادند که یک مدل معادلات ساختاری حلقوی بین میزان دانش ضمنی ، دانش تصریحی، نوآوری و خود باوری اساتید وجود دارد که از یک جهت بیانگر تاثیر دانش ضمنی بر نوآوری از طریق دانش تصریحی و از جهت دیگر بیانگر تاثیر نوآوری بر دانش ضمنی از طریق خود باوری است.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، دانش ضمنی ، دانش تصریحی ، نوآوری ، خود باوری ، معادلات ساختاری