مدلسازی ریاضی سینتیکی پلیمریزاسیون محلولی استایرن

مدلسازی پلیمرشدن استایرن به روش محلولی با کمک معادلات ممان انجام شده است . در این مدلسازی اثر حلال از طریق واکنش انتقال زنجیر به حلال در معادلات ممان در نظر گرفته شده است . در سیستم های پلیمریزاسیون محلولی با کاهش نسبت حلال به مونومر و بالا رفتن درصد تبدیل و اکنش پدیده اثر ژل مشاهده می شود . در پلیمریزاسیون محلولی هدف ارائه مدلها برای توجیه دقیق پلیمر شدن در مجاورت آغازگر 2و 2 آزوبیس ایزوبوتیرو نیتریل می باشد. برای ارزیابی صحت کار انجام شده مقایسه هایی با نتایج مدلسازی با مدل های مارتن هامیلک (MH) آشیلاس -کیپاراسیدس ، (AK) و چو -کارت - سونگ (CCS) صورت گرفته است . نتایج مدل کنترل کننده نفوذ MH در مقایسه با دو مدل دیگر، تطابق نسبتاً خوبی را در نسبت های وزنی مختلف حلال به مونومر با نتایج تجربی نشان داد . این قابلیت مناسب تر مدل MH را می توان به شکل مناسب تر ثابت های سرعت واکنش به پارامترهایی از جمله غلظت پلیمر، حجم آزاد مخلوط واکنش و سایر مشخصات اجزا واکنش گر نسبت داد.