مقایسه زنده مانی سیاه تاغ در بستر حاصل از اجرای عملیات اصلاحی پیتینگ، کنتورفارو و زیرشکن

مراتع ایران یکی از مهمترین و باارزشترین منابع ملی کشور است که بهرهبرداری صحیحی و توأم با عملیات اصلاح و احیاآنها میتواند نقش اساسی در جهت حفظ آب وخاک داشته باشد. با توجه به اینکه عملیات مکانیکی صورت گرفته در عرصهپس از مدتی کارایی خود را از دست میدهد و نقش پوششگیاهی مستقرشده در محل اجارای پروژهها جهت جلوگیری از فرسایش و تثبیت شنهای روان پررنگتر میگردد بنابراین استقرار گیاهان کشتشده در بستر حاصل از اجرای پروژههایاصلاح و احیا مرتع نیز دارای اهمیت زیادی است لذا هدف از این پژوهش بررسی زندهمانی گیاه سیاهتاغ مستقرشده در بسترحاصل از پروهههای پیتینگ، کنتورفارو و زیرشکن در منطقه مارکوهک که در سال 9831 بهصورت همزمان توسط اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان گناباد در قالب طرحهای بیابانزدائی اجرا گردیده است، میباشد. نتایج این پژوهش نشانداد زندهمانی سیاهتاغ در بستر حاصل از پیتینگ کمترین و زیرشکن بیشترین میانگین را دارا میباشد اما به لحاظ اقتصادی استقرار سیاهتاغ در بستر حاصل از کنتورفارو مقرون بهصرفهتر است

کلیدواژه ها:

سیاهتاغ ، مارکوهک ، پیتینگ ، کنتورفارو ، زیرشکن