معماری خانه های قاجاری در اصفهان

خانه دارای مفهومی عمیق در فرهنگ ایرانی است.این فضا حریمی یسیار مقدس است که باید از دسترس غیر دور بماند.خانه مفهومی است که از آغاز پیدایش انسان از دیروز تا امروزبه صورت پیوسته با تفکرات درونی آن همراه بوده است. در واقع اولین فضایی است که انسان احساس تعلق فضایی را درآن تجربه می کند. الگوهای فضایی در خانه های ایرانی مراتبی را تشکیل می دهد که در آن هر فضا کمی بیشتر یا کمتر از فضاهای دیگر خصوصی باشد.در معماری خانه های ایرانی توجه به درون گرایی مسکن دارد این انتخاب و گرایش در معماری ایرانی ریشه در اعتقادات ایرانیان(که اکثریت مسلمان هستند)دارد .درون گرایی معماری با حیاط مرکزی دیوارهایی بلند خارجی و بدون هر نوع گشودگی همراه بوده است.در این مقاله سعی گردیده است که خانه ی ایرانی از نگاهی دیگرمورد بازاندیشی قرار گیرد.زندگی ایرانی نیز سرشار از معانی و مفاهیم عمیقی است که بهره گیری از آنها به خانه ی ایرانی ما را به وجه دیگری از خانه توجه داده است.معانی و مفاهیم و الگوهایی که در شکل گیری فضاهای معماری آن نقش داده است که در چند نمونه از خانه های دوره ی قاجاریه مورد بررسی قرار گرفته اند.در بخش پایانی مقاله سعی شده است به مقا یسه ی خانه های سنتی با خانه های معاصر بپردازدکه ضمن آشنایی با مفاهیم فضایی این خانه ها بتواند گامی موثر در جهت چگونگی تزریق بیشتر این مفاهیم فراموش شده در خانه های معاصر بپردازد و به انسان امروز همان امنیت و آرامش و حریم خصوصی دیروز را هدیه دهد.

کلیدواژه ها:

ایرانی ، اصفهان ، خانه ، درون گرا ، سنتی ، قاجار