ارزیابی کارآیی شبیه سازی موازی در سیستم های توزیع شده

در این مقاله یک مدل تحلیلی ارزیابی عملکرد شبیه سازی موازدی در سیستم عامل های محاسبات توزیع شده است. مدل ارائه شده توسط دو مولفه مهم زمانی در پردازش موازی و توزیع شده ارائه شده است: زمان محاسبه و در زمان ارتباط. شبیه سازی موازی حفاظت کننده از شبکه های میان ارتباطی چند مرحله ای است که در این مدل تحلیلی استفاده شده است. معیارهای عملکرد مانند گذشت زمان، افزایش سرعت و پهنای باند شبیه سازی در ارتباط با طرح های مختلفی برای پارتیشن بندی/ نقشه برداری شبیه سازی موازی بر روی پردازنده های توزیع ارزیابی شده اند. تجزیه و تحلیل ریاضی ما این است که اجزای تشکیل دهنده اصلی از هزینه های شبیه سازی در این استراتژی نقشه برداری لازم برای بهبود بهره وری شبیه سازی موازی را شناسایی می کند. همچنین نشان می دهد که یک توزیع حجم کار کاملا متعادل ممکن است لزوماً به عملکرد بهتر منجر نشود. در مقابل نشان داده است که یک نگاشت متعادل از حجم کار ممکن است هزینه سربار ارتباطات را در نتیجه شبیه سازی زمان سپری شده افزایش دهد. این مدل عملکرد در برابر نتایج پیاده سازی از یک مدل شبیه سازی موازی تایید شده است. چارچوب تحلیلی نیز عملی به منظور ارزیابی کارآیی در زمان اجرا از برنامه شبیه سازی دیگر که در براساس نمونه محافظه کار است.

کلیدواژه ها:

سیستم عامل های محاسبات توزیع شده ، ارزیابی عملکرد ، شبیه سازی موازی ، کارآیی