رتبه بندی حوضه آبخیز شاهرود، بسطام از نظر تغذیه مصنوعی آبخوان های زیر زمینی با استفاده از روش TOPSIS

منابع آب زیر زمینی بعد از یخچال ها و پهنه های یخی، بزرگ ترین ذخیره آب شیرین زمین را تشکیل می دهند و یکی از منابع مهم تامین آب شیرین مورد نیاز انسان هستند. امروزه افزایش جمعیت و به طبع آن بهره برداری بی رویه از سفره های آب زیر زمینی مساله کمبود آب را به وجود آورده است. در حالی که مدیریت و کنترل صحیح این منابع می تواند تا حدودی مشکلات کم آبی را به طرف کند. یکی از راهکارهای مدیریتی منابع آب زیر زمینی، تغذیه مصنوعی آبخوان ها و تعیین مناسب ترین مکان جهت این امر است. روش TOPSIS یکی از روش های تصمیم گیری چند معیاره است که می تواند در انتخاب بهترین گزینه به تصمیم گیران کمک کند. با توجه به اینکه دشت شاهرود - بسطام در بردارنده سه کانون جمعیتی شاهرود، بسطام و مجن و 85% جمعیت کل شهرستان شاهرود است، بنابر این شناسایی مناسب ترین مکان جهت تغذیه مصنوعی آبخوان های زیر زمینی در این دشت از اهمیت بالایی برخوردار است. یافته ها و نتایج تحقیق نشان می دهد که در حوضه شاهرود - بسطام که به 7 منطقه از لحاظ ارتفاعی تقسیم شده است، منطقه 2 در رتبه اول و منطقه 7 در رتبه آخر قرار گرفته است. مناطق ( 6،5،4،1،3) به ترتیب از راست در رده های بعدی جای گرفته اند.

کلیدواژه ها:

تغذیه مصنوعی ، رتبه بندی ، روش TOPSIS