مطالعه نشست زمین وآلودگی های زیست محیطی با منشا تخریب آبخوان مطالعه موردی دشت خانمیرزا

موقعیت ایران درکمربند خشک و وابستگی بسیار زیاد به منابع آبخوان ها،اهمیت نگاهی دقیق به روند بهره برداری و کنترل تهدیداتی که این منبع با ارزش را کمیاب تر می نماید،بر ما آشکار می کند.در این مطالعه، بررسی روند بهربرداری از منابع آبخوان دشت خانمیرزا بیش از دو دهه نشان می دهد که تغییرات سطح آب از لایه سطحی با حالت تالابی به صورت چاه هایی خشک تنزل پیدا نموده است که اثرات زیست محیطی ونشست زمین از پیامدهای مشخص شده آن است .در این تحقیق علاوه بر پهنه بندی چند دورهزمانی آب های زیر زمینی ، مقدار نشست الاستیک زمین بر اساس فرمول آن 24,5 سانتیمتر محاسبه گردید همچنین با برسی میانگین تغییرات کلر (CL) وهمچنین میزان شوری آب (EC) در دشت خانمیرزا روند افزایش شوری خاک از میزان( 753,12 ) در سال 1374 به مقدار ( 1041,2 ) در سال 1388 روند افزایشی وهمبستگی مثبتی با افت آبخوان دارد پهنه بندی مقادیر (EC) به روش درون یابی عکس فاصله نیز نشان میدهد که افزایش میزان شوری در سطح خاک به طرف مرکز دشت افزایش می یابد که بر جهت جریان آب منطبق است ومقدار کلر در سال 1374 به میزان 110 میلی گرم در لیتر ودر سال 89 به میانگین 135,6 میلی گرم در لیتر افزایش یافته است میزان اسیدیته آب شرب (PH) و پهنه بندی آن در بیشتراز 30 درصد دشت به انتهای حد مجاز وفراتر از آن یعنی 8,5 رسیده است.نادر ترین رخداد بر اثر افت شدید اب های زیر زمینی، زبانه کشیدن ستون های دود که مرگ واقعی آبخوان را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

نشست زمین ، آبخوان ، دشت خانمیرزا ، IDW. EC. CL