بررسی فشار بهینه تزریق پشت پوشش بتنی در تونل سازی مکانیزه در زمین نرم خاکی

در این نمونه، نگهداری دائم فضای حفاری شده در روش سپر تعادلی فشار زمین با استفاده از قطعات پیش ساخته بتنی صورت میگیرد. از طرفی فضای خالی بین پوشش بتنی و زمین اطراف توسط تزریق دوغاب پر میشود. پرکردن با فشار موثر این فضای خالی نقش زیادی در کاهش نشست سطح زمین دارد. پس از رینگ گذاری جهت ایجاد یک توده مستحکم، چسبندگی بیشتر مابین سگمنت ها و خاک و همچنین کاهش نشست عملیات تزریق انجام میپذیرد. در این مقاله با تمرکز بر روی دو مقطع تونل خط 7 مترو تهران قطعه شرقی غربی، نشست حاصل از فشار تزریق با استفاده از روش عددی و مدل سازی سه بعدی اجزاء محدود (Plaxis3D Tunnel) مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای مدل سازی عددی فشار تزریق برای هر فشار سینه کار 5 حالت در نظر گرفته شده است؛ نتایج تحقیق نشان میدهد میزان فشار تزریق در کاهش نشست بسیار تاثیر گذار بوده وفشار بهینه تزریق، 0/5 بار بیشتر از فشار سینه کار است. افزایش فشار تزریق بیش از این تاثیر چندانی بر کاهش نشست ندارد. علاوه بر این رفتار نشست سطح زمین در مقاطع با روباره کم (H<2D) هنگامی که تزریق اعمال نمی شود، با سایر حالات مدل سازی تزریق متفاوت است.

کلیدواژه ها:

تونلسازی مکانیزه ، فشار تزریق ، تونل مترو تهران ، روش عددی