بررسی و ارزیابی میزان کفایت آبیاری در سیستم های آبیاری کلاسیک ثابت شهرستان خرم آباد

آب مهمترین عامل تولید در کشاورزی به شمار می رود و از آن جا که این نهاده در پیشرفت نقاط کشور به عنوان محدودترین عامل شناخته شده، کمبود آب برای تولید محصولات کشاورزی روز به روز افزایش می یابد و گسترش منابع جدید آب متحمل هزینه های زیادی است. بنابراین بهبود و افزایش بازده مصرف آب جهت حفظ امنیت غذایی آینده به خصوص در ایران که 90 درصد آب استحصالی در کشاورزی مصرف می شود لازم و ضروری به نظر می رسد. یکی از بهترین راه کارهای بهره وری آب استفاده از سیستم های نوین آبیاری می باشد که در این تحقیق به بررسی و ارزیابی این سیستم ها پرداخته ایم. در این ارزیابی از سیستم های آبیاری کلاسیک ثابت از معیارهای ضریب یکنواختی کریستیانسن (cu)، یکنواختی توزیع (DU)، راندمان پتانسیل کاربرد ربع پایین (PELQ)، راندمان کاربرد ربع پایین (AELQ)، تلفات تبخیر باد (WPEL) تلفات نفوذ عمقی (DP) و کفایت آبیاری (ADirr) استفاده گردیده مقادیر متوسط این پارامترها برای 10 مزرعه ارزیابی شده به ترتیب:68/97، 48/95، 46/55، 38/95، 9/20، 30/49، 65/1 ، درصد بدست آمد. نتایج حاصل از میزان کفایت آبیاری در سیستم های آبیاری باتوجه به ضمن کفایت آبیاری مزرعه که بامقادیر ضریب یکنواختی توزیع آب نشان داد. که مقادیر میزان کفایت آبیاری مزاع AN. SA, VB, FM, AH, AS بالای 70 درصد محاسبه گردید و در مزارع ST, SB, DR کفایت آبیاری کمتر از 50 درصد برآورد شد و در مزرعه MM میزان کفایت آبیاری 52 درصد بدست آمده که در 10 سیستم آبیاری مورد ارزیابی 3 سیستم آبیاری کامل صورت گرفته و در بقیه مزارع به علت وقوع پدیده کم آبیاری، راندمان واقعی و راندمان پتانسیل کاربرد برابر بوده است.

کلیدواژه ها:

کلاسیک ثابت ، کفایت آبیاری ، یکنواختی توزیع آب ، یکنواختی کریستیانسن ، منحنی کفایت آبیاری