نقش آموزش و پرورش در توسعه فرهنگ مصرف بهینه آب در جامعه به صورت موثر و کارآمد

کمبود منابع آب شیرین، یک مساله جهانی است و دنیا شتابان و پر هراس به عمق فاجعه کمبود آب و مسائل و مشکلات ناشی از آن نزدیک می شود.انسان به عنوان جانشین خداوند در زمین، با همه توانمندی در عرصه تسلط بر طبیعت، هنوز نتوانسته است بر نیروی مخرب و فساد انگیز خود مسلط شود. امروزه مردم ایران، با وجود قوانین مدرن، مؤسسات آموزشی و پژوهشی و سازمان های اجرایی مربوطه، جنگل ها را نابود کرده اند و بر اثر فقر و نداشتن فرهنگ زیست محیطی کمتر به محیط زیست خود توجه می کنند. نقش شهروندان در هویت بخشی شهر، روستا، یا منطقه ای که در آن زندگی می کنند بسیار حائز اهمیت است.به نوعی که روحیه چگونگی مصرف، نگاه شهروندان به طبیعت شهر و احساس مسئولیت آنان در حفظ آن پیامدهای بسیاری متفاوت سازنده ای را اگر مثبت باشد و مخربی را اگر منفی باشد، در بر خواهد داشت. اصلاح الگوی مصرف در گام اول به اصلاح رفتار نیاز دارد و اصلاح رفتار نیز نیازمند تغییر وسیع برنامه ها و استراتژی های آموزشی کشور است. آموزش زمانی، مطلوب و بهینه است که نخست متناسب با موضوع مورد نظر از روش و شیوه های آموزشی مناسب استفاده گردد و دوم تداوم در آموزش و پیگیری و مشاهده ی بازخوردها انجام پذیرد. در آموزش های استفاده های بهینه از آب، توسعه آگاهی ها، مسئولیت ها و عادت های مطلوب می تواند مهم ترین مرحله در آموزش باشد. آموزش پژوهش محور به دلیل اینکه ماهیت جذاب و فعال دارد و فرصت یادگیری عمیق و پایدار را برای دانش آموزان فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

آب ، فرهنگ ، آموزش ، آگاهی ، مسئولیت ، بهینه