بررسی نقش انرژی های تجدیدشونده در حقوق بین الملل توسعه

ریشه کن کردن فقر انرژی و جلوگیری از تغییرات آب و هوایی خطرناک مستلزم یک «انقلاب انرژی» به جهت کاهش منابع سوخت کربنی می باشد. باید با توجه به کاهش منابع ، به انرژی های پایدار برای همگان توجه شود. انرژی های تجدیدشونده ، وابستگی به انرژی های فسیلی را کاهش داده و از تغییراتی جوی ناشی از آلودگی های این نوع انرژی ها نیز پیشگیری می کند از آنجائی که مقوله انرژی سهم به سزایی در رشد و ارتقای و توسعه اقتصادی و سیاسی و اجتماعی کشورها دارد ، تأمین امنیت انرژی و حفظ ذخایر آن ، کاهش آلودگی های زیست محیطی ، چالش های پیش روی اغلب کشورها در توسعه آنها خواهد بود. اما همان گونه که برخورداری تمام کشورها در سطح بین المللی از داشتن توسعه از حقوق مسلم و انکارناپذیر آنان می باشد ولی دولت ها نیز بایستی در کنار فراهم آوردن تمهیدات لازم در خصوص دستیابی آحاد جامعه به حق توسعه ، به عنوان یک «دولت خوب» نسبت به کنترل و نظارت بر آن توجه کافی و وافی داشته باشند اهمیت این مساله تا بدان حد است که دولت ها بر آن شدند که در چهارچوب حقوق بین الملل به جایگاه انرژی های تجدیدشونده در توسعه و ترقی اقتصادی و سیاسی کشورها توجه خاصی را مبذول دارند. با توجه به این که صلح و امنیت بین المللی عناصر ضروری برای تحقق حق توسعه هستند ، تامین انرژی می تواند تا اندازه ای از تنش های بین المللی و مخاصمات کاسته و زمینه رشد و گسترش صلح و امنیت بین المللی و اجزای حقوق بشر را فراهم کند. آژانس بین المللی انرژی های تجدیدشونده (آی.آر.ای.ان.آ.) به عنوان نخستین سازمان جهانی با حمایت دولت ها تاسیس تا در بخش فن آوری ، علوم و مراحل تولید و عرضه انرژی های تجدیدشونده فعالیت کند. آژانس بین المللی انرژی های تجدید شونده ، گامی به سوی تأمین انرژی مطمئن ، آینده نگر ، سازگار و مطلوب برای محیط زیست است. دولت ها به عنوان تابعان اصلی حقوق بین الملل که حاکمیت دائمی بر منابع طبیعی برای آن ها به رسمیت شناخته شده و دیگر تابعان حقوق بین الملل مانند سازمان های بین المللی و غیره بین المللی نقش مهمی را در سیاست های امنیت انرژی در سطح دنیا بازی می کنند.

کلیدواژه ها:

انرژی های تجدیدشونده ، حقوق بین الملل ، حق توسعه ، توسعه اقتصادی ، کنوانسیون های بین المللی