معماری پایدار و نقش آن در توسعه پایدار شهری با تکیه بر هویت و فرهنگ

یکی ازجریانهای مهم معماری معاصر که پاسخگوی مناسبی دربرابرمشکلات به وجود آمده درعصرصنعت به شمار میرود معماری پایدار است معماری پایدار یکی ازچندنظریه های مهم درمعماری است که بعدازنظریه دیکانستراکشن به وجود آمده است پایداری را میتوان برپایه الگویی تصور کرد که درآن موارد و منابع دردسترس بیش ازهدردادن یا نادیده گرفتنشان باکارایی بیشتری به کارگرفته شوند توسعه پایدار درواپسین سالهای سده بیست نه تنها خود را به عنوان یکی ازچالشهای اصلی بلکه به عنوان کانونی برای مناظره پیرامون بسیاری ازمسائل موجود دردوران بی نظمی جهان مطرح کرده است ازانجا که گسترش شهروشهرنشینی پیامدهای زیستی بسیاری را به دنبال خود داشته است کشورهای جهان سعیدرتوسعه پایدارشهری هستند تا ادامه حیات شهرها و درواقع حیات برروی کره زمین درآینده امکان پذیرباشد شهرهای کهن ایران به زیباترین وجه بیانگرهویت کالبدی و بصری برای درک کارکردشان بودند دراین پژوهش سعی شده است تا ضمن بررسی عوامل پایداری شهرها ازلحاظ نوع معماری و موادومصالح به تحلیل رابطه میان هویت فرهنگ و منظرشهری بپردازد

کلیدواژه ها:

هویت ، منظرشهری ، توسعه پایدار ، فرهنگ ، معماری سنتی