منظره پردازی در نگارگری ایران

منظره پردازی در نقاشی ایرانی و اروپایی دارای اهمیت خاصی است که با نگرش های متفاوت و شیوه های گوناگون به آن پرداخته شده است. نگارگری ایران از قرون اولیه هجری تا به امروز با شیوه و سنتی خاص که متکی بر زیبایی شناسی و باورهای ایرانی است به مسیر خود ادامه داده است . طبیعت گرایی و آمیختگی انسان با طبیعت که ریشه در اعتقادات باستانی مردم ایران دارد ، همواره در مینیاتورها به عنوان عنصری ضروری و اصلی زیباشناسانه مشاهده شده است . حیاط و باغ که در نقاشی ایرانی به جوی های آب و انواع گیاهان و پرندگان مزین می باشد ، به اعتقاد بسیاری از محققین و نظریه پردازان با الگوی «باغ های بهشت» ساخته شده است و در واقع تصاویری خیالی یا مثالی را از جهان برین نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

منظره پردازی ، مینیاتور ایرانی ، نقاشی اروپایی ، طبیعت گرایی ، گل و بوته ، آسمان ، باغ