پهنه بندی کمی سطح زمین با استفاده از فرم های بنیادی

اساس آمایش سرزمین، پهنه بندی ژئومورفولوژیک سطح زمین می باشد. آمایش سرزمین به منظور ارزیابی قابلیت منابع سرزمین و تعیین بهترین کاربری برای بهره برداری پایدار در درازمدت از آنها انجام می گیرد. اولین مرحله ی پهنه بندی تعیین پهنه های همگن سطح زمین از نظر خواص ژئومورفولوژیک می باشد. پهنه هایی که از نظر ژئومورفولوژیک همگن ه ستند، می توانند با یک روش مدیریت شوند. از طرف دیگر بررسی پهنه بندی فرم سطح زمین در خصوص بررسی فرسایش اتفاق افتاده بر زمین و انواع آن نیز می تواند لازم و ضروری به نظر برسد. کلاً در مدیریت مناطق بیابانی پهنه بندی سطح زمین از نظر ژئومورفولوزی لازم و ضروری می باشد. هدف اصلی، پهنه بندی ژئومورفولوزی سطح زمین بر اساس روش فرم های بنیادی است که در آن زمین با استفاده از روابط ریاضی به پهنه هایی با خواص و پارامترهای مورفولوژیک مشابه تقسیم می گردد و در این تحقیق به معرفی مدل های بنیادی که در واقع سه مدل خطی، دایره ای، پله ای می باشد،در جهت مکان یابی بهینه ی پخش سیلاب می پردازیم که می توان به این نکته اشاره کرد که تعیین دقیق پخش سیلاب تأثیر مثبتی بر محیط زیست طبیعی دارد که از جمله تغذیه ی سفره ی زیرزمینی، تقویت خاک، پوشش گیاهی و ... می توان نام برد.

کلیدواژه ها:

پخش سیلاب ، پهنه بندی کمی ، فرم بنیادی ، مکان یابی