نقش سیستمهای نوین در نیروی کشش "قطار مغناطیسی"

ساد هترین مواد مغناطیسی که م یشناسیم، آهنرباها ( مغناطیسها ) هستند. برای استفاده از برخی خواص مغناطیس باید از پودرهای مغناطیسی استفاده کرد که اندازۀ این پودرها تأثیر زیادی در خاصیت مغناطیسی آنها دارد . بزرگترین مادۀ مغناطیسی زمین، خودِ زمین است که جهت آن از شمال به جنوب قرار دارد. اولین مادۀ مغناطیسی نیز که بشر شناخت، اکسیدآهن بود. این ماده دارای خاصیت آهنربایی غیردائمی است . یعنی خاصیت مغناطیسی آن از بین م یرود. مواد مغناطیسی در سه دستۀ فلزات، سرامی کها، و پلیمرها م یگنجند. عمدۀ مواد مغناطیسی جزء دستۀ سرامی کها هستند. سرامی کها از طریق پیوند یونی یک فلز یا غیرفلز با کوچک ترین ات مهای طبیعت، یعنی اکسیژن ، نیتروژن، بور و کربن به وجود م یآیند. در اروپ ا دانشمندی فرانسوی به نام گیلبرت، قدیم یترین و ساد هترین رو شهای آهنربا کردن یک قطعۀ مغناطیسی را به شرح زیر بیان کرده است: 1- مالش دادن یک قطعۀ آهنی (قطع های که م یخواهیم مغناطیسی شود) با یک آهنربا (دارای میدان مغناطیسی )؛ 2- گداخته کردن یک قطعۀ آهنی (تا سرخ شود ) و سپس سرد کر دن آن در جهت میدان مغناطیسی زمین؛ 3- چک شکاری یا کشش یک قطعۀ آهنی در جهت میدان مغناطیسی زمین .