شبیه سازی انسان از نظر فقه اسلامی

این مقاله در چهار فصل و یک مقدمه تنظیم شده است در مقدمه ضرورت بحث مطرح گردیده و تعامل بین پیشرفتهای مهندسی ژنتیک و دین تبیین شده است و توضیح داده ام که فقه اسلامی با توجه به جهانی بودن اسلام و این که هدف او سعادت بشریت است نمی تواند نسبت به مسئله شبیه سازی که مسئله حساس عصر کنونی است بی تفاوت و بی نظر باشد.در فصل اول سیر تاریخی شبیه سازی و روند آن در ایران شرح داده شده و بعد موضوع شبیه سازی را تعریف و اقسام آن تا حدی که برای این مقاله ممکن بوده ا ست، روشن کرده ام و روش بکارگیری این فن آوری از زبان بعضی از متخصصین این فن شرح داده شده است و هدف از شبیه سازی انسان هم روشن گردیده است.در فصل دوم هم مطالب زیر مطرح شده است. 1 - انواع خلقت از نظر قرآن و این که تولید مثل انسانی از نظر قرآن منحصر به همین طریقه معمول در بین بشر نیست،بلکه راههای دیگری هم برای بوجود آمدن انسان وجود دارد که شبیه سازی هم یکی از انواع آن است. 2- شبیه سازی هیچ گاه به معنای تغییر خلقت نیست بلکه کشف قوانین الهی است که حاکم بر پیکر انسان و حیوانات و یا گیاهان است. لذا دلیل کسانی که شبیه سازی را بمعنای تغییر خلقت تصویر کرده اند رد شده است. 3- انسان با شبیه سازی نمی تواند عقلا و وقوعا مقام الوهیت را بگیرد و جایگاه خدا را تصرف نماید. در فصل سوم هم بطور مختصر مشکلات اجتماعی و خانوادگی شبیه سازی و شخص کلون شده مطرح شده و راه حلهائی هم ارائه گردیده است.و در فصل چهارم دیدگاه دولت ها و سیاستمداران و روزنامه نگاران و موضع گیری آنها در برابر این فن آوری مطرح شده است و همچنین دیدگاه سازمان کنفرانس اسلامی و اتحادیه عرب تبین گردیده و در پایان دیدگاه فقهی اهل سنت و تشیع روشن شده است.و در پایان به این نتیجه می رسیدیم که شبیه سازی فی نفسه هیچ گونه اشکالی ندارد و حکم اول یه آن جواز است ولی فعلابدلیل مشکلات خاص و حادی که لازمه فعلی این فن آوری است از نظر بعضی از فقها طبق حکم ثانوی تحریم گردیده است. لازم به تذکر است که علماء و دانشمندان اهل سنت در مورد شبیه سازی کتابها و مجله و مقالات فراوانی نوشته اند ولیدانشمندان شیعه در این زمینه کم کاری کرده اند.