ارزیابی عملکرد صنعت پتروشیمی ایران (2003-1990) به انضمام بررسی تاثیرات عضویت در WTO بر این صنعت

پدیده جهانی شدن و توسعه پایدار از مهمترین مسائل اقتصادی هر کشور می باشد که جزء از طریق تامین نیازهای ارزی و بالابردن توان رقابتی تولیدات داخلی ( بویژه در صنایع مزیت دار ) میسر نمی گردد.استراتژی جهش صادرات غیر نفتی در گرو توسعه صادرات مزیت دار صنعتی می باشد.صنایع پتروشیمی از جمله مهمترین صنایع مزیت دار کشور بوده که هم از لحاظ وفور مواد اولیه در کشور به قیمت ارزان در داخل کشور به عنوان ثروت ملی و چه از لحاظ قابلیت دسترسی بدون هزینه حمل و نقل ، تامین مالی ، بیمه و ... دارای مزیت نسبی می باشد.این صنعت یکی از اصلی ترین منابع تامین درآمدهای صادراتی ( غیر نفتی ) کشور بوده و وجود منابع طبیعی و نیروی انسانی انبوه و متخصص پشتوانه بزرگی برای تحقق اهداف این صنعت پویا می باشد.به همین جهت این صنعت در سالهای اخیر بیشتر مورد توجه مسئولین کشور بوده و توسعه آن سرلوحه سیاسی و اقتصادی دولت و مردم این سرزمین قرار گرفته است.احداث مجتمع ها و بهره برداری از طرح های جدید سبب توسعه صنعتی کشور گردیده و افزایش میزان اشتغال و توان تولیدی کشور را نیز در پی خواهد داشت وفور نفت خام و گاز طبیعی در کشور سبب شده تا تحولات جهانی و نوسانات شدید قیمت نفت نتواند تاثیر منفی بر باثباتی و سودآوری صنایع پتروشیمی ایران بگذارد و صنایع پائین دستی و بازارهای داخلی این محصولات را از تحولات و بحرانهای جهانی نفت معصوم دارد.دسترسی به دریای آزاد و امکان استفاده از مسیر کشتی رانی جنوب کشور نیز از دیگر مزایای طبیعی کشور بوده و موجبات توسعه صادرات محصولات پتروشیمی را فراهم نموده است.به طوری که بزرگترین بازارهای هدف برای صادرات محصولات پتروشیمی،به ترتیب کشورهای چین و هندوستان و سایر کشورهای واقع درآسیای شرقی،خاورمیانه و آسیای جنوب شرقی میباشند که همگی در مسیر کشتی رانی جنوب واقع گردیده اند.با توجه به مزیت های نسبی عنوان شده در صنایع پتروشیمی کشور ،الحاق به WTO فرصتی طلایی در جهت افزایش کمیت (حجم و تنوع) و کیفیت محصولات پتروشیمی و نهایتاً توسعه تجارت آنها می باشد.تبدیل مزیت نسبی تولید این محصولات به مزیت رقابتی در راستای تطبیق صنعت پتروشیمی ایران با شرایط و استانداردهای WTO از اهمیت ویژه ای برخوردار است.بنابراین بهره برداری از طرح های جدید و افزایش توان رقابت پذیری این صنعت در عرصه های بین المللی ،استفاده از تکنولوژی نوین،شفاف سازی اطلاعات تجاری کشور از طریق رواج فن آوری اطلاعات و سیستم های به روز در تجارت (حکومت ،بانک ،گمرک و نهایتاً تجارت الکترونیکی ) از ضروریات رونق اقتصادی- تجاری این صنعت در ایران می باشد. بررسی تاثیر عضویت در WTO بر صنایع پتروشیمی کشور چین نشانگر افزایش بیکاری و فشار شدید بر تولید کنندگان است که مسلماً با تحمل فشارهای وارده در کوتاه مدت می توان به استفاده از مزایای عضویت در این سازمان در بلند مدت امیدوار بود.

کلیدواژه ها:

صنعت پتروشیمی ایران – شاخص های تولید ، فروش داخلی ، صادرات ، ارزآوری و ... صنعت پتروشیمی – سازمان تجارت جهانی (WTO)