مروری بر کاربردهای نانوکامپوزیت های زمینه پلیمری با خاصیت زیست تخریب پذیری در صنعت برق و انرژی

در سال های اخیر از یک سو با بیشتر شدن توجهات به مسائل محیط زیست و از سوی دیگر افزایش استفاده از مواد پلیمری مورد استفاده در تولید قطعات مختلف الکترونیکی، انتقال و تبدیل انرژی، آلودگی های تولید شده ناشی از پلاستیک های پایه نفتی و مشکلات ناشی از روش های مختلف دفع پسماند، توجه پژوهشگران به جایگزینی این مواد با مواد زیست تخریب پذیر به خود معطوف شده است.این مقاله مروری است بر تحقیقات و پیشرفت های اخیر در تولید نانوکامپوزیت هایی که اکثر آنها بر پایه پلیمرهای زیست تخریب پذیر می باشند و از آنها به منظور ساخت قطعات الکترونیکی پیشرفته و دقیق در صنعت برق و انرژی استفاده می کنند. زیست تخریب پذیری به معنی تجزیه و از هم پاشیدگی مواد توسط محیط است. مواد زیست تخریب پذیر عمدتاً مواد آلی (به صورت طبیعی یا مصنوعی) هستند که به اندازه کافی خصوصیات مواد گیاهی و حیوانی را برای تحت تأثیر قرار گرفتن توسط میکروارگانیسم های طبیعت و در نتیجه تجزیه را دارند. خواص مکانیکی پایین پلیمرهای زیست تخریب پذیر یکی دیگر از مشکلات تولید این دسته از مواد در صنعت برق و انرژی می باشد که با پیشرفت علم نانو و تولید نانوکامپوزیت های تقویت شده با الیاف و ذرات علاوه بر کاهش قیمت محصول نهایی به بهبود خواص مکانیکی، دمای تغییر شکل، استحکام و ضریب هدایت کمک نموده و به همین دلیل بازار بزرگی از محصولات را به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

نانوکامپوزیت ، پلیمر زیست تخریب پذیر ، برق و انرژی ، قطعات الکترونیکی