بررسی میزان مهاجرت عمومی در ظروف بسته بندی پلی استایرن تولید شده با روش های تزریقی، اسفنجی وترمو فرمینگ در استان اصفهان

در حال حاضر، پلاستیک ها به عنوان یک جایگزین مناسب برای بسته بندی سلولزی ، فلزی و شیشه ای معرفی شده اند. حمل و نقل آسان و هزینه کمتر تولید از مزایای این مواد می باشند اما مشکلاتی مانند مهاجرت مواد بسته بندی به داخل محتوای آنو اثرات مخرب بر محیط زیست برای پلاستیک ها مشاهده می شود. پلی استایرن یکی از پرمصرف ترین پلاستیک ها در صنعت بسته ؛ بندی مواد غذایی به شمار می آید و در کشورمان ایران نیز کاربرد فراوانی دارد. براساس استاندارد ملی ایران؛ شماره 11228 و 11547 میزان مهاجرت کل در ظروف پلی استایرن نباید از 60 میلی گرم برکیلوگرم ماده مشابه غذایی یا 10 میلی گرم بردسی مترمربع ظرفبیشتر باشد. در پژوهش حاضر میزان مهاجرت عمومی در 107 نمونه ارسالی ظروف یکبار مصرف پلی استایرن تولیدی با روش های مختلف تزریقی، فومی و فرمینگ از 36 کارخانه استان اصفهان به آزمایشگاه مواد غذایی معاونت غذا و دارو دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در فاصله زمانی سال های 1389 تا 1392 بررسی گردید. میزان مهاجرت عمومی تنها در دو نمونه از ظروف مورد آزمایشبیش از 10 میلی گرم بر دسی متر مربع بود. با توجه به نتایج به نظر می رسد تلاش های عمده ای در راستای کاهش ضررهایاحتمالی از پلی استایرن در کشورمان باید انجام گیرد. با اطلاع رسانی مناسب به تولید کنندگان و انجام اقدامات تشویقی در راستای خرید مواد اولیه از مراکز و موسسات دارای پروانه ساخت معتبر دارای مجوز وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بتوان ایمنی این گروه از مواد بسته بندی را تضمین نمود

کلیدواژه ها:

پلی استایرن ، مهاجرت عمومی ، ایمنی مواد بسته بندی