ساختن درطبیعت باتاکید براخلاق اسلامی

انسان ناچار از همسایگی و زندگی با طبیعتی است که در بسیاری از شرایط برای زندگی مناسب نیست و انسان برای تامین آسایش خود بایستی در آن تصرف کرده و محیط مصنوعی را در کنار طبیعت برای خویش به وجود آورد به این ترتیب محیط هایی متفاوت توسط انسانها در دل طبیعت شکل گرفتند که تفاوتشان گاه از نوع اقلیم و جغرافیای خاص منطقه و گاه از تفاوت در زیربناهای فکری سازندگان بنا و تعاریفی که آنها از جایگاه طبیعت و در نتیجه نحوه ارتباط انسان با طبیعت داشتند به وجود می آمد بی اعتنایی به اخلاق مهندسی، استفاده بی رویه از منابع طبیعی و تخریب محیط زیست در اثر ساخت و ساز انسان که امروزه در ساخت و سازهایمان شاهدش هستیم، خسارتهای جبران ناپذیری به طبیعت و انسان خواهد زد در تعالیم اسلامی توجه ویژه ای به طبیعت و نحوه برخورد انسان با آن شده است در این مقاله تلاش شده است تا رهنمودهای اخلاقی اسلام در سه حوزه مرتبط با ساختن یعنی نحوه استفاده از طبیعت به عنوان ماده اولیه ساختن، برخورد با طبیعت به عنوان بستر ساختمان در حین ساخت بنا و توجه به طبیعت به عنوان تاثیر پذیر از بنای ساخته شده مورد بررسی قرار گیرد

کلیدواژه ها:

طبیعت ، اخلاق اسلامی ، مهندسی ، ساختن