تحلیل نظریه قابلیت محیط و بازخورد آن در ارتقاء پایداری فضاها و محیط های انسان ساخت

مفهوم قابلیت در عین سادگی مفهومی قوی و بنیادین در نظریه طراحی محیط است. بر اساس نظریه قابلیت محیط، محیط می تواند به عنوان قوانینی از قابلیت ها باشد که شرایط رفتارهای گوناگون و تجربیات زیبایی شناختی را برای بشر فراهم سازد. در این پژوهش مفهوم پایداری به معنی پایداری استفاده از محیط های انسان ساخت، توسط کاربران معنی شده است، از این رو آگاهی از مفهوم قابلیت محیطی و چگونگی تعامل انسان با آن قابلیت ها می تواند در فرآیند آفرینش و طراحی معمارانه مکان ها و فضاها، هدایتگر طراحان باشد. در پژوهش حاضر روش شناسی تحقیق بر مبنای روش کیفی است، که با رویکردی تفسیرگرا به تحلیل نظرات و آراء معتبر با محور قرار دادن مفهوم قابلیت محیطی مبتنی بر ادبیات محیط و رفتار ی پردازد. این نوشتار پس از تحلیل مفهوم قابلیت محیط، به مقایسه ی نیازهای انسان و قابلیت های مورد نیاز در محیط پرداخته و در ادامه بر اساس نتایج حاصل به ارائه توصیفه هایی برای طراحان، ایجاد فضاهایی پایدار می پردازد.

کلیدواژه ها:

قابلیت محیط ، طراحی تعاملی ، پایداری