معماری از طبیعت به طبیعت با تاکید بر نقش مصالح پایدار

امروزه کاهش میزان مصرف انرژی فسیلی و تطابق با شرایط اقلیمی محیط از مهمترین دغدغه های معماری امروز است و معماران را ملزم به رعایت اصول معماری پایدار می کند. یکی از اصول اساسی معماری پایدار، استفاده از مصالح بوم آورد است. مقایسه میان تنوع اقلیمی مناطق مختلف ایران با شکل معماری آنها، بیانگر ارتباط میان شکل گیری مسکن و شرایط اقلیمی حاکم بر آن است. این موضوع شاهدی بر هماهنگی میان معماری بومی ایران و معماری پایدار می باشد. استفاده از مصالحی همچون چوب، سنگ و خاک بعنوان مصالح بوم آورد در مناطق مختلف ایران و آسایش حاکم بر ساکنین آنها، لزوم بهره گیری از انرژی های طبیعی و اصول معماری پایدار را مورد تاکید قرار می دهد. در ایران نمونه های جالبی از بکار گیری مصالح طبیعی دیده می شود. مطالعه و توجه به این موارد به منظور آشنایی با اهداف معماران گذشته و یادگیری نکات مثبت آنها ودر نتیجه بکار بستن این ایده ها در معماری امروز حائز اهمیت است. در این مقاله ضمن بررسی معماری سنگ، چوب و خاک و ویژگی های آنها، نمونه های موفق در این زمینه بررسی شده و راهکارهای پیشنهادی برای بهبود معماری امروز ایران، ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

معماری چوب ، معماری سنگ ، معماری خاک ، معماری پایدار ، مصالح بوم آورد