تعامل انرژی خورشید و فناوری های نوین به منظور دستیابی به معماری پایدار (با تمرکز بر سامانه های ایستا و پویا)

بعد از بحران جهانی انرژی و کاهش سوخت های فسیلی در دهه نود، بشر به فکر جایگزین کردن آنها با انرژی های تجدیدپذیر افتاد به همین علت بخش ساختمان که مصرف کننده یک سوم کل انرژی جهان بود، در این روند به سمت ساخت و ساز پایدار قدم برداشت و انرژی خورشید به علت در دسترس بودن، رایگان بودن، غیرانحصاری بودن و بدون آلودگی بودن بیش از سایر انرژی ها مورد توجه قرار گرفت. این تحقیق بر این فرضیه استوار است که می توان با استفاده از فناوری های روز در استفاده از انرژی خورشید به معماری پایدار دست یافت. برای نیل به پاسخ از روش کتابخانه ای و مقایسه نتایج به دست آمده استفاده گردید و این نتیجه حاصل شد که گرچه هزینه اولیه استفاده از فناوری های روز در استفاده از خورشید مقداری بالا است اما در درازمدت و باتوجه به صرفه جوئی های انجام شده در ساختمان، این امر توجیه اقتصادی خواهد داشت و منجر به استفاده حداکثری از انرژی خورشید و رسیدن به معماری پایدار خواهد شد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، خورشید ، سامانه ایستا ، سامانه پویا ، ساختمان های انرژی کارا