تحلیلی بر پیامدهای زیست محیطی ناشی از ساخت و سازهای آپارتمانی با تأکید بر معیارهای توسعه پایدار شهری

در این نوشتار سعی شد به برخی از پیامدهای زیست محیطی برجای مانده از الگوی رشد ساخت و سازهای آپارتمانی و بلندمرتبه سازی در شهرهای کشور عزیزمان پرداخته شود که به دلیل رشد افسار گسیخته زندگی شهرنشینی ظهور نموده و پیامدهای ناگواری را بر پیکره محیط زیست شهری برجای گذاشته است. این پیامدها در مادرشهرها به دلیل تأثیر گذاری شان در سطح منطقه، ارائه کالا و خدمات گوناگون، کمبود زمین جهت ساخت و ساز و وجود بافت های فرسوده، ملموس تر و در شهرهای کوچک اندام به دلایلی از قبیل وجود فضاهای باز بیشتر جهت ساخت و ساز، عموماً پنهان باقی مانده است. پیامدهایی که در صورت عدم برنامه ریزی های مطلوب، در آینده تشدید خواهد شد و هزینه های جانی و مالی بسیاری را برای شهرنشینان در پی خواهد داشت. از اینرو در پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، در ابتدا با مطالعات اسنادی و به طور مختصر به بررسی شهرنشینی در عصر حاضر و پیامدهای آن بر محیط، موضوع مسکن و نیاز آن برای انسان، معیارهای توسعه پایدار شهری، تغییر الگوهای ساخت و معماری مسکن و پیدایش آپارتمان نشینی، پرداخته شد و سپس به ارزیابی و تحلیل پیامدهای برجای مانده از آپارتمان نشینی بر محیط زیست شهرها پرداخته شد و سپس به ارزیابی و تحلیل پیامدهای برجای مانده از آپارتمان نشینی بر محیط زیست شهرها پرداخته شد. یافته های تحقیق نشان می دهد که رشد لجام گسیخته آپارتمان سازی سبب بروز پیامدهای نامطلوبی از قبیل افزایش سطوح سخت و سیمانی، کاهش فضاهای سبز خصوصی، تغییر در رژیم وزش باد به دلیل افزایش تراکم ساختمانی و پیوستگی بلوکها به یکدیگر، پایداری هوا و تمرکز آلودگی های محیطی در سطح شهرهای بزرگ گردیده است. لیکن در این زمینه راهکارهایی از قبیل توجه به فضاهای سبز خصوصی و ایجاد ت عادل در مساحت عرصه و اعیان بلوکهای مسکونی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

شهرنشینی ، آپارتمان سازی ، تسوعه پایدار شهری ، محیط زیست شهر ، پیامدهای نامطلوب