الگوهای برگرفته از حکمت اسلامی در معماری ایرانی اسلامی (بررسی نمونه موردی تکیه امیر چخماق یزد)

شئون مختلف هنر ایرانی اسلامی، از جمله معماری دارای اصول مشترکی هستند که در ساختار، مفاهیم و همینطور در اجزای آنها جاری است. این اصول که نشأت گرفته از معرفت و حکمت ایرانی اسلامی می باشد، با تمام سئون زندگی ایرانیان در طول تاریخ عجین بوده، نیاز معنوی ایشان را مرتفع می نموده و جزئی از هویت آنها گشته است. هویتی که برای ایرانی معاصر به سبب هجوم مدرنیته از دنیای غرب، کمرنگ شده است. هدف از این تحقیق شناخت برخی اصول و مفاهیم ساختاری هنر ایرانی اسلامی از طریق مطالعه تطبیقی معماری و سایر هنرها است تا از این طریق به جستجوی هویت گمشده ی معماری ایرانی بپردازد. در این پژوهش از روش سیستماتیک با ساختار نرماتیو استفاده شده است و به بررسی ها بایدها می پردازد. تعریف های گوناگونی به منظور تبیین معماری اسلامی ارائه شده اند، که اغلب جنبه های مادی و ظاهری موضوع را مورد توجه قرار داده اند. به قولی معمار سالکی است که با رشد معنوی و کسب فضایل اخلاقی، ابزار توسعه ی فیض الهی را در کالبد جهان مادی ممکن سازد. و با کسب شناخت حقیقی از جهان هستی، به مرتبه فنای فی الله رسیده، جریان حکمت الهی را در وجود خویش بازپروری می نماید. نگرش حکمی به معماری اسلامی، در اصل، نگرشی درون زاست؛ نگرشی که می تواند موجبات بازتعریف یک معماری اسلامی پیشرو را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، حکمت معماری اسلامی ، معماری ایرانی ، معماری معاصر ایران