ارزیابی فنی، اقتصادی و بهداشتی کاربرد آب شیرین کن های خانگی (سیستم اسمز معکوس) در منازل شهر قم

سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 914

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_WWJ-22-78_002

تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1393

چکیده مقاله:

اسمز معکوس یکی از تکنیک های مؤثر در حذف مواد آلی و معدنی از آب چاهها و نیز آبهای سطحی است که تحت تصفیه متداول مانند انعقاد، ته نشینی و فیلتراسیون قرار گرفته اند. اگرچه این سیستم تصفیه تا اندازه ای خصوصیات کیفی آب آشامیدنی را تأمین می کند، اما از نظر مدیریت شهری، انتخاب سیستم تصفیه خانگی اسمز معکوس به صورت گسترده توسط بعضی از شهروندان برای تأمین نیاز آب آشامیدنی خود بدون در نظر گرفتن پیامدهای اقتصادی و بهداشتی می تواند هزینه هایی را در بر داشته باشد . در این مطالعه که در سال ١٣٨٨ صورت گرفت، با استفاده از روشهای آماری (نمونه گیری خوشه ای)، به جمع آوری اطلاعاتی در خصوص تعداد خانوارهای استفاده کننده از این دستگاهها و روش دفع پساب تولیدی مبادرت گردید. نتایج مطالعه نشان داد که در فشار کاری 2 Kg/cm 10-6 و میزان بازیافت بهینه ٣٠ درصد و جریان عبوری یک لیتر در دقیقه و دمای ٤ تا ٣٨ درجه سلسیوس ، سالانه برای تصفیه و تولید 157680 مترمکعب آب آشامیدنی مورد نیاز ٣٦٠٠٠ خانوار، میزان14191200kwh انرژی برق مصرف شده و 367920 متر مکعب پساب ایجاد می گردد که بدون هیچگونه مدیریتی به هدر می رود. همچنین ١٩٨٠٠٠ فیلتر تعویض شده به محیط دفع می شود . لازمبه ذکر است که کمبود فلوئور و سختی پایین آب تصفیه شده این گونه سیستم ها، از نظر بهداشتی حائز اهمیت است . افزایش تعداد ایستگاههای توزیع آب شیرین (آبسار) در کوتاه مدت و همچنین تسریع در تکمیل پروژه انتقال آب سرشاخه های رودخانه دز به شهر قم در درازمدت، می تواند در کاهش هزینه ها مؤثر باشد.

نویسندگان

محمدرضا جعفری پور

کارشناس ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم

محمد سلیمی امرود

کارشناس ارشد مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم

عباس ضیایی پور

دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم

رضا داودی

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم