استفاده از ماهی قزل آلا برای سنجش سمیت ناشی از آرسنیک در آب
محل انتشار: مجله آب و فاضلاب، دوره: 17، شماره: 58
سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,094
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WWJ-17-58_008
تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1393
چکیده مقاله:
برای ارزیابی اثرات مواد و ترکیبات سمی موجود در آب و فاضلاب ، انجام آزمایش های فیزیکی و شیمیایی به تنهایی کافی نیست و باید آزمایشهای سمیت نیز انجام شود. هدف از انجام آزمایشهای سمیت ممکن است سنجش سمیت کل یا سمیت ناشی از یک ماده سمی معین باشد که این آزمایشها ترجیحاً با استفاده از موجودات زنده بومی آب پذیرنده انجام می شود. هدف از این تحقیق تعیین سمیت آرسنیک (As) آب روی ماهی قزل آلای رنگین کمان بومی کشور بود. سمیت حاد آرسنیک به وسیله اندازه گیری اثرات مرگ و میر آن روی ماهی قزل آلای رنگین کمان در شرایط استاتیک تعیین شد . در پنج آکواریم به ابعاد 30×30×25 سانتی متر ، پنج غلظت 5، 10، 15، 20 و 25 میلی گرم در لیتر از محلول تست آرسنیک تهیه و به هر غلظت ده عدد ماهی اضافه شد ویک آکواریوم با شرایط یکسان که فاقد محلول آرسنیک بود به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. مقدار آرسنیک ، اکسیژن محلول ، دما و pH محلول تست در زمانهای 2، 4، 6 ، 8 ، 24 ، 48 ، 72 و 96 ساعت اندازه گیری شد. دمای آب آکواریوم از طرییق گردش آب در داخل یخچال به صورت غیرتماسی با نمونه ها تنظیم می شد. مقدار LC50 در زمانهای 24، 48 ، 72 و 96 ساعت به ترتیب برابر 28/13، 21/77 ، 15/78، و 12/72 میلی گرم در لیتر تعیین شد و منحنی پروبیت با استفاده از نرم افزار هاروارد چارت ایکس ال و منحنی LC50 با استفاده از نرم افزار اکسل رسم شد . نتایج به دست آمده از این تحقیق با نتایج مطالعات انجام شده توسط بعضی از محققانی که بر روی همین گونه در سایر کشورها مطالعه نموده اند ، مطابقت دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
کاظم ندافی
دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط ، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران
رامین نبی زاده
Assistant Prof., School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences
مسعود یونسیان
M.Sc. Student, School of Public Health, Golestan University of Medical Sciences
غلامرضا جاهد
Assistant Prof., School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences