تاثیر انرژی های تجدید پذیر نو در ارتقاء سطح کیفی پایداری زیست محیطی،جهت تحقق معماری دوستدار محیط

باتوجه به رشدروزافزون تکنولوژی و مطرح شدن انرژیهای پایدار و کاهش منابع انرژی های فسیلی موجوددرکره زمین بی توجهی به اکوسیستم وبرهم زدن توازن طبیعی محیط زیست درمعرض تهدید جدی قرارگرفته است دراین راستا با استفاده معقول ازمنابع مناسب انرژیهای پایدار خورشید /آب /بادوبیوگاز و... میتوان به طراحی معماری مناسب و دوستدارمحیط به حفظ منابع طبیعی محدود کمک نمود و باعث بهبود کیفیت محیطی شد کیفیت اساس طراحی پایدار میب اشد کیفیت مطلوب بدون توجه به طبیعت فراهم نمی شود رسیدن به استانداردهایا بالای کیفیت امنیت و آسایش که درواقع سلامت انسانها را تامین می کند ازمهمترین اهداف معماری دوستدارمحیط است پژوهش حاضر تلاشد رجهت روشن سناختن هرچه بهتر مفهوم پایداری زیست محیطی و معیارهای آن به خصوص معیارهای ظرفیت قابل تحمل محیط و نیز کاربرد انرژیهای پاک درمعماری دوستدارمحیط و نگهداشت انرژی می باشد جهت دستیابی به این پژوهش روش بکارگرفته شده استدلال منطقی با استفاده ازروش کیفی و بارویکرد تحلیل توصیفی می باشد درنهایت ضمن نتیجه گیری به چگونگی ترویج معماری دوستدارمحیط جهت رسیدن به ارتقا سطح کیفیات محیطی درپیشبرد اهداف توسعه پایدارپرداخته است

کلیدواژه ها:

طبیعت ، معماری دوستدارمحیط ، پایداری محیطی ، انرژیهای نو