پهنه بندی اقلیم گردشگری در استان مازندران با استفاده از شاخص زیست اقلیم بیکر به منظور دستیابی به برنامه ریزی پایدار

مقوله گردشگری و فعالیت های مرتبط با آن به عنوان یکی ازمهمترین بخشهای اقتصادی جهان درعصرکنونی به شمار میرود که عوامل گوناگونی اعم ازطبیعی وانسانی بطور مستقیم و یاغیرمستقیم درکمیت و کیفیت آن اثرگذارندیکی ازمهمترین عوامل طبیعی تاثیرگذار درروند چنین فعالیت هایی آب وهوای مناطق برخوردار ازجاذبه های متنوع گردشگری می باشد بطوریکه اغلب گردشگران درتهیه و تدارک برنامه های تفریحی خود به وضعیت آب وهوای مقاصد گردشگری توجه ویژه ای دارند اما ازسوی دیگر باید پذیرفت که هرگونه شرایط آب و هوایی طرفداران و متقاضیان خاص خودرا داراست اماآنچه که دراین بین حائزاهمیت است این است که وضع عمومی مناطق گردشگری ازحیث اسایش دمایی درایام گوناگون سال چگونه است و برای چه نوع فعالیتهایی مطلوب می باشد؟ بانظر به اینکه امروزه مطالعات و بررسیهای بیوکلیمایی انسانی پایه و سااس برنامه ریزی های شهری عمرانی سکونتگاهی معماری جهانگردی و غیره است و نتایج بدست امده ازاین پژوهش ها میتواند دربهره برداری مطلوب تر ازنواحی با اقلیم های متفاوت تاثیرگذار باشد لذا درپژوهش حاضربه این موضوع پرداخته شد و وضعیت آسایش بیوکلیمایی ماهانه درمحدوده استان ساحلی مازندران مورد ارزیابی قرارگرفت ازاین رو با استفاده ازنتایج آمارهای اقلیمی 11ساله دومتغیر میانگین دمای روزانه ومیانگین سرعت باداخذشده از10 ایستگاه سینوپتیک مستقر درمحدوده منطقه مورد مطالعه آلاشت /آمل /بابلسر/رامسر/ساری /سیاه بیشه /قراخیل قائم شهر /کیاسر/گرگان و نوشهر به ارزیابی دامنه تحریکات بیوکلیمای انسانی و بررسی وضعیت اقلیم آسایش گردشگری درمازندران با بهره گیر یازشاخص زیست اقلیم بیکرCP به عنوان مدل تحقیق اقدام گردید و برای هرایستگاه هواشناسی موردمطالعه مقدارعددی این شاخص محاسبه شد

کلیدواژه ها:

اقلیم گردشگری ، آسایش بیوکلیمایی ، شاخص زیست اقلیم بیکر ، پهنه بندی اقلیمی ، استان مازندران