مقایسه تجزیه زیستی فنانترین و پایرین در حضور سورفکتانت توئین 80 توسط کنسرسیوم باکتریایی

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 970

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEH15_050

تاریخ نمایه سازی: 27 شهریور 1393

چکیده مقاله:

سابقه و هدف : بسیاری از هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای ، سمی، موتاژن و سرطان زا هستند. بنابراین حذف آنها از محیط، از اهمیت بسزایی برخوردار است. تجزیه زیستی یکی از راههای اصلی حذف این ترکیبات از جایگاههای آلوده می باشد. اگر چه تجزیه زیستی آنها به دلیل محدودیت فراهمی زیستی ، محدود شده است . یکی از راههای افزایش فراهمی زیستی این ترکیبات ، استفاده از سورفکتانت می باشد. در این مطالعه تاثیر غلظت های مختلف سورفکتانت توئین 80 بر تجزیه زیستی فنانترین و پایرین توسط کنسر سیوم باکتریایی بررسی شده است. روش تحقیق : کنسرسیوم باکتریایی با دانسیته میکروبی 1 در طول موج 630 نانومتر و سورفکتانت توئین 80در سه غلظت مختلف 5, 15 و 25 میلی گرم سورفکتانت بر کیلوگرم خاک، براساس طراحی آزمایشات به خاک حاوی فنانترین و پایرین با غلظت 500 میلی گرم بر کیلو گرم اضافه شد. و باقیمانده این ترکیبات در پایان هفته هشتم پس از استخراج توسط HPLC مورد سنجش قرار گرفت. نتیجه گیری و بحث: در غلظت های 5, 15 و 25 میلی گرم بر کیلوگرم ، میزان تجزیه فنانترین به ترتیب 53/4% ، 72/5%و 70/3% و میزان تجزیه پایرین نیز به ترتیب 36/7%، 53/2% و 55/5% در پایان هفته هشتم بدست آمد. با افزایش غلظت سورفکتانت، تا حدی معینی (15میلی گرم بر کیلوگرم ) فراهمی زیستی فنانترین و پایرین بیشتر شد. و تجزیه بیولوژیکی آنها افزایش یافت. غلظت پایین سورفکتانت به دلیل عدم کارایی آن در افزایش فراهمی زیستی، چندان موثر نبود و در غلظت بالاتر نیز اثر گذاری مثبت زیادی نداشت . در مقایسه با نمونه های کنترل ، کارایی سورفکتانت در افزایش حلالیت و حذف پایرین بیشتر از فنانترین بود.

نویسندگان

الهام مومیوند

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران

روشنگ رضائی کلانتری

دکترای مهندسی عمران محیط زیست ، دانشیار دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران

سیمین ناصری

دکترای بهداشت محیط، استاد دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران

امیرحسین محوی

دکترای بهداشت محیط، استادیار دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران