یک مکاشفه مبتنی بر تقسیم ناحیه برای پوشش حداکثری مکان

این مقاله یک تکنیک تقسیم بندی برای محاسبه حدود بالای بهبود یافته جواب بهینه مسائل پوشش حداکثری مکان پیشنهاد می کند. با یک فاصله پوشش مفروض، گرافی که رئوس آن مکان های بالقوه وسایل هستند ویال های آن هر جفت از وسایل را که به کلاینت یکسانی مرتبط هستند به هم وصل می کند، ساخته می شود. محدودی تهای اتصال (مربوط به بعضی از یال های این گراف) به روش لاگرانژی شناخته شده و کنار گذاشتهمی شوند که این کار منجر به زیرگراف های منفصل میشود که نشانگر زیر مسائل کوچکتر هسیتند و از نظر محاسباتی در مقایسه با دیدگاه کلاسیک با استفاده از رو ش های مستقیم راح تتر قابل حل هستند. تکنیک معرفی شده با استفاده از داده های واقعی و نمونه هایی از منابع در درسترس، با دیدگاه کلاسیک مقایسه شده است.