نقش فضاهای باز شهری در کیفیت تعاملات اجتماعی با هدف ارتقاء هویت

معماری غنی ترین بخش فرهنگی و تمدن یک جامعه و وسیله ای برای هویت بخشی به مردم آن جامعه است. این هویت بخشی با ایجاد احساس تعلق به شهرها بوجود می آید. اما متأسفانه اساسی ترین معضل معماری کنونی شهرهای ما بحران بی هویتی است. از علل اصلی شکل گیری این بحران بی توجهی به لزوم وجود فضاهای شهری است. اما برای رسیدن به فضاهای مطلوب شهری و خروج از این بحران چه راهکارهایی وجود دارد؟ فضاهای عمومی که مرکز تعاملات اجتماعی هستند در طراحی شهری امروز ما جایگاهی ندارند. با توجه به اینکه در معماری سنتی شهرهای گذشته ما ارتباطات اجتماعی به مراتب بیشتر از امروز مدنظر بوده است. با نگاهی توصیفی - تاریخی و الگوبرداری از آنها می توان راهکارهایی برای گذر از این بحران بدست آورد. در این مقاله سعی بر این است که با شناخت مراکز تجمع گذشته همچون میادین، کوی و برزن ها، چهارسوق ها و جلو خان ها راهکارهایی برای متناسب کردن این کاربری ها با نیازهای امروز و استفاده از آنها در راستای حل بحران هویت بدست آوریم.

کلیدواژه ها:

بحران هویت ، فضاهای شهری ، فضاهای عمومی ، معماری سنتی ، تعاملات اجتماعی