تجارب توسعه شهری پایدار در جهان

شهرسازی پایدار، جنبشی از اصلاحات در حال رشد است که خلاقیت در ایجاد و افزایش فضاهای متنوع و قابل پیاده روی را با نیاز به ساخت بناها و تأسیسات زیربنایی کارکردی و اساسی ترکیب می کند. اینگونه از شهرسازی، رویکردی است که با تأکیدی خاص بر پایداری و سرزندگی شهرها را تشویق به ادغام سیستم های حمل و نقل عمومی و پیاده مدار، در کنار ساختمان های سبز و زیرساخت های پیشرفته در طرح های توسعه آتی و در دست اقدام می نماید. هدف از این مقاله، آشنایی با اصول و راهکارهای به کار گرفته شده در کشورهای اروپایی و آمریکایی در جهت ترویج و استفاده درست و کارا از الگوهای پایداری در توسعه به از طریق مطالعه منابع کتابخانه ای و در نهایت بررسی دو نمونه موفق در این زمینه، که از بستری با مشکلات مشابه فراروی شهرهای کشورمان در مسیر پایداری قدم نهاده اند و در حال حاضر جز پایدارترین شهرهای جهان محسوب می شوند، به روش توصیفی - تحلیلی می باشد. باید توجه داشت که پایداری امریست نسبی و با جانمایی اصولی شاخص های کلیدی آن در هر محیط، می توان به الگویی بومی سازی شده، متناسب با شرایط، توان و محدودیت های آن منطقه دست یافت.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، شهرسازی پایدار ، پایداری