نقش نمادگرایی در ایجاد تعامل بین سنت و معماری معاصر در مساجد

چگونه میتوان عناصر سنتی و منحصر بفرد معماری اسلامی را با یک فرم مدرن ترکیب کرد تا برای مردم عادی قابل قبول باشد؟ به نظر میرسد صورتی که امروزه از معماری مساجد ارائه میگردد به دلیل استفاده از عناصر سنتی، تکراری و بدونخلاقیت بوده و یا در صورت بکارگیری خلاقیت بدون توجه به سنت، بیهویت قلمداد میگردد. استفاده از فرمهای قدیمی برای نیازهای امروزه، بدون توجه به الزاماتی که تحول پدید میآورد، سبب گشته است که هر نوآوری با عدم پذیرش ازسوی مردم مواجه شود، همچنین احتراز از نوآوری به بهانه احترام گذاشتن به سنت، سبب انحطاط معماری میشود.خلاقیت و تنوع از خصوصیات هنر محسوب میگردد، بنابراین نگرش نو به عناصر اصلی مسجد میتواند جایگاه موجهی داشته باشد. این بدان معناست که عناصر انتزاعی مسجد بیانی نو یافته و به نمادهایی آشنا برای معماری معاصرعناصر سنتی در » تبدیل شوند. مطابق مطالعات توصیفی- تحلیلی و بررسی نمونههای موردی که بر اساس فرضیهی شکل گرفته است، این تحقیق بیان میدارد استفاده « شناسایی اشکال مدرن به جهت احیای معماری اسلامی موثر میباشند ازنمادهای آشنا به گونهای که بیانگر مفهوم درستی از سنت باشند در کنار اشکال مدرن، ضمن آنکه این فرمها را برای مردم عادی قابل قبول میسازند آنها را به نمادهای آشنا برای معماری آینده تبدیل خواهند کرد.

کلیدواژه ها:

هویت ، سنت ، نوآوری ، نماد