بررسی مفهوم هویت و راهکارهای خروج از بحران هویت از طریق معماری

مهاجرت و تبعات ناشی از آن یکی از معضلات اساسی امروز به شمار میرود. بخش عمده ای از این معضلات در نتیجه تقابلات و تناقضات فرهنگی پیش میآید و هم کشورهای تابع، و هم مهاجران با مشکلات آن دست به گریبان هستند؛مشکلاتی ناشی از مهاجرت و غربتی که در نوع محل سکونت آنان وحجود دارد و مهاجران مجبورند به دلیل فقدان حس هویت در این فضاها، با آن دست و پنجه نرم میکنند.اگر این را به عنوان فرضی اولیه بپذیریم که معماری به عنوان بستری برای حیات، قابلیت به وجود آوردن و ارتقا حس هویت و آرامش را دارد و می تواند با تکیه بر مفاهیمی چون نوستالژی، هویت، فرهنگ و ... و راه حل هایی ارایه دهد ک هنماینده ای باشد از هویت گذشته، حال و آینده یک کشور، سؤال اصلی پژوهنده این است که چه مفهومی در معماری، دوره ای از تاریخ و یا کدام فرهنگ قومی، ملی یا دینی را می توان مورد رجوع قرار داد، که نماینده ای کامل برای هویت ایرانی، باشد و اساساً آیا می توان به چنین تعمیمی در مورد کشوری همانند ایران- با قدمتی طولانی از حیات تاریخی وچند گونگی قومیتی، دینی و فرهنگی – دست یافت یا نه؟ تحقیق حاضر از نوع توصیفی بوده و راهبرد تحقیق در آن به صورت کیفی است که اطلاعات مرتبط با آن به طرق مختلفاز جمله روش مطالعه کتابخانهای و تهیه پرسشنامه به دست آمده است. نتایج اولیه بدست آمده، رجعت به باورهای عمیق فرهنگی و دینی مشترک، و همچنین اصول پیوسته و آشنای موجود در معماری ایران، اعم از اصول کالبدی طراحی، الحاقات معماری یا تزیینات و یا مصالح و نوع استفاده از آنها را در به وجود آمدن یا احیای این احساس تعلق خاطر به فضا را مؤثر نشان می دهد

کلیدواژه ها:

مهاجرت ، الگوهای ایرانی طراحی معماری ، هویت ، نوستالژی ، فرهنگ