راهکارهای ایجاد حس مکان و تعلق در شهرهای جدید اقماری بر مبنای اصول شهرسازی اسلامی (نمونه موردی شهرجدید گلستان شهر بجنورد)

شهرهای جدید در جستجوی هویت شهری مستحکمی هستند. گویای این واقعیت ساکنین آن هستند که در جایی ساکن شده اند که هیچ خاطره ای از قبل در ذهن ندارند، که این امر سبب بی توجهی و نداشتن حس تعلقی نسبت به شهر و به تبعآن از بین رفتن کالبد و معنای شهر جدید شده است؛ از این رو، هم شهر و هم شهروند هر دو به دنبال یک هدف اند، اولی در پی اعلام هویت مکانی و دومی در پی اعلام هویت شهروندی. شهر فقط از طریق کالبد خود نیست که قابل توصیف است، بلکهاین شهروندان هستند که با تعاملات اجتماعی خود در بستر فضاهای موجود در شهر جدید و یا فضاهایی که خود اقدام به خلقآن میکنند، با هم به شهر معنی می دهند و این احساس تعلق به فضا که به مرور زمان جای خود را به خلق مکان می دهد، پدیدآورنده هویتی برای ساکنین می گردد. تلاش این مقاله بر این استوار است که به معرفی راهکارهایی جهت خلق هویتایرانی-اسلامی در شهرهای جدید بپردازد. این پژوهش ابتدا پس از تبیین مبانی نظری پژوهش به بررسی ابعاد مختلف شهر جدید و اقماری گلستان شهر بجنورد که در سال 85 تأسیس شده، می پردازد و در نهایت پس از شناخت مسائل و مشکلات فضاهای شهری از حیث وجود حس مکان و حس تعلق، به ارائه راهکارها و راه حل های طراحانه بر مبنای اصول و معیارهایناب شهرسازی ایرانی-اسلامی که ازطریق مطالعه مقالات و اسناد کتابخانه ای بدست آمده است، می پردازد. در پایان انتظار می رود که شهر جدید با بازیابی این معیارها به هویت مکانی پایدار خود دست یابد

کلیدواژه ها:

حس مکان ، حس تعلق ، گلستان شهر بجنورد ، بجنورد ، اصول شهرسازی اسلامی